Na ons buitenechtelijk avontuurtje met Valencia, gaan we terug naar de basis. Andalucia, de allermooiste. We hebben ons hart verloren aan deze prachtige streek en gaan knokken voor ons ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.

Iznájar. We hadden er nog nooit van gehoord maar het was liefde op het eerste gezicht.
Op papier.
12 maart gaan we er eindelijk naar toe. Omdat we tot nu toe zochten op maximaal een half uur rijden van de kust, zijn we niet in deze regio geweest. We wilden onze gasten, naast een zwembad, ook de kust bieden. En, laten we er maar niet om liegen, we zijn zelf kinderen van de zee. Leven in Spanje, zonder uit te kunnen staren over een waterpartij, zou net zoiets zijn als Don Alberto in je bed vinden, maar hem niet mogen aanraken …

Toen een van onze Sevillanas-dans-vriendinnen (Patrica Mannak, te queremos para siempre) ons wees op Iznájar waren we echter direct verkocht. De Middellandse Zee ligt op een klein uurtje rijden, maar op loopafstand ligt een meer waar je U tegen zegt. Idyllische stranden met leuke eettentjes, maar nog niet bedolven onder toeristen, watersporten als SUP en kanovaren, vogelspotten, hiken, paardrijden en moutainbiken. Rondom het meer van Iznájar kan het allemaal.
Als klap op de vuurpijl vonden we er een B&B locatie die gemaakt voor ons lijkt. Ruimte voor pa en ma (heel belangrijk!), ruimte voor 14 gasten en precies de sfeer die bij ons past.
Op papier.
Dames en heren, de twee zussen hebben er weer zin in. Dinsdag 12 maart trekken we met een hartslag van 180, maar met hernieuwde krachten, richting Iznájar. De mooiste rots, gelegen op de strategisch perfecte plek tussen Malaga, Antequera, Granada en Cordoba. Een pareltje, dat er gewoon om smeekt om opgepoetst te worden met wat zussenliefde.

Alvast even rondkijken?